Słownik XVII wieku

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1624-1639

Formy: bezok. wodzić się; ~ cz. ter. lp 1. os. wodzę się; 3. os. wodzi się; lm 1. os. wodziemy się; 3. os. wodzą się; ~ cz. prze. lp m 3. os. wodził się; n 3. os. wodziło się; lm mos 3. os. wodzili się; ~ im. wsp. wodząc się

Znaczenia:

1. »walczyć z kim«: Uchwyciłęm go lewą reką zaraz wten czas, kiedy mię porwał za kark y tak wodzięmy się własnie kiedy owo się dway iastrzębie związą. PasPam 104v.

2.przen. »walczyć z samym sobą«

◆ Związki frazeologiczne: ◆ wodzić się z myślą, myślami:

3. »prowadzać się, włóczyć się, ciągnąć«: ...żeby też umiał [puszkarz] z prawdziwy reguły dyskurować z ludwisarzem [...] nie jako niektórzy prostacy, co się czynią mądrymi, a jak ślepi dzdzą się wodzić po błocie... AquaPrax 116. Ułoży się przyjemnie w oku sam mężczyzna dorodny, choć Kasia na Jasiu sąsiedzkim oka w bezpieczeństwo wprawować albo się z nim za rączki wodzić, bawić i podrygać nie będzie. MałpaCzłow 213. Jako zaś kogo widziano, tak i pisano ani się zawodzono do śmiechu teraźniejszego w dygach i ukłonach, gdzie rozumiejąc od szlaku wysoką białogłowę wielbiemy i czciemy od szwajcy i sztychu urzędniczkę, wodząc się często za procesyją publicznie przez modnej polityki mankament z pospolitą kurwą pod pozorem stroju i miejsca niewiadomą. MałpaCzłow 292. Był Wołosowski, kapitan w regimencie konnym czy pieszym buławy wielkiej lit., który upiwszy się, napastował porucznika tegoż regimentu Boruckiego, między którymi do tego przyszło, że się za czupryny wodzili, w gębę się i kijami wzajemnie bili, i lubo strzelali się z sobą na pojedynku, jednak że się im zdarzyło napijać, książę hetman krygsrecht naznaczył, na którym zdarzyło się, że prezydował Zabiełło, surogator ziemski kowieński, jako obersztelejtnant artylerii lit. MatDiar 518.